Dwadzieścia siedem

 Hejka!

Dodaję nowy rozdział! Pisało mi się go bardzo ciężko, mam nadzieję, że kolejny (który niestety będzie ostatnim rozdziałem tego opowiadania) będzie szedł lepiej. Powinien pojawić się w czasie Świąt, jeśli uda mi się złapać chwilę, żeby go napisać i dodać.

Zapraszam do czytania:

*

            Sasuke stał w swojej własnej łazience i patrząc w lustro, nie mógł pozbyć się głupiego uśmiechu z twarzy. Wyglądał nienagannie, jak zawsze, kiedy wybierał się na imprezę… Tyle że teraz nie szykował się na imprezę, a… a dla Naruto.

Coś ścisnęło go w żołądku, wiec wrócił do pokoju i zaczął krążyć dookoła, nerwowo pocierając ręce. To wcale nie było takie proste, jak mu się wydawało. Wczoraj, gdy siedział na kolanach Naruto, wszystko było cudowne, ekscytujące i cholernie podniecające. Od rana myślał o blondynie, od rana chciał znów go całować i być przy nim. Tyle że… cholera, no przecież nigdy nie spał z facetem! Nigdy wcześniej nie przyszło mu do głowy, by się umawiać z mężczyznami, by w ogóle brać ich pod uwagę. A dziś jedyne, o czym był w stanie myśleć, to Naruto i jego usta. Sasuke go pragnął, chciał go i wczoraj jasno dał Naruto do zrozumienia, po co ma zamiar do niego przyjechać na noc. Teraz jednak żałował, że to zrobił, bo świadomość, po co tam jedzie, wzmagała tylko niecierpliwość. Oczekiwanie było irytujące, godziny mijały zbyt wolno, czas wlókł się niemiłosiernie.

Ponieważ cały dzień miał wolne i był sam w domu, siedział przed komputerem i trochę się edukował, ale w Internecie było tyle głupot, że… no cóż, gdy przeszedł do informacji o seksie z osobami niepełnosprawnymi, mina mu zrzedła. Niewiele o tym było, prawie nic, i w dodatku nie miał pojęcia, jakie informacje odnosiły się do Naruto. Uzumaki mówił, że bycie z nim będzie trudne. Sasuke się tego spodziewał, rozumiał to, zakochał się w takim Naruto, nie w żadnym innym. Zakochał się po raz pierwszy w życiu, do tego w mężczyźnie, nie w kobiecie. Sam sobą był zaskoczony, ale nie wyobrażał sobie siebie bez Naruto. Pragnął Naruto, pragnął go słuchać, być z nim, całować go, kochać się z nim. Psychicznie zaangażował się w tę relację, czego nigdy wcześniej nie doświadczył. Dziewczyny dla niego były i przestawały być, o żadnej nie myślał zbyt długo. Naruto natomiast zawładnął jego myślami, jego wyobraźnią, jego pragnieniami.

I to pragnienie zaczynało go przerastać, panikował od rana, więc za każdym razem, kiedy nerwy go brały, to pisał do Naruto. Teraz też sięgnął po telefon i zorientował się, że gdy był w łazience, dostał od Uzumakiego wiadomość.

 

Moja rodzina się już wyniosła, Czarnuszku.

Mama dalej marudziła, ale tata ją w końcu

przekonał.

 

Odetchnął głęboko, wpatrując się w tę wiadomość. Naruto musiał dziś stoczyć batalię ze swoją matką, że zostaje w domu i nie jedzie do rodziny. Pani Kushina czasami bywała nadopiekuńcza, uważała, że Naruto nie powinien zostawać sam na tak długi czas, bo może mu się coś stać. Nawet argument, że Sasuke do niego przyjedzie, nie pomagał, bo miał przyjechać dopiero późnym wieczorem. Na szczęście pan Minato miał zdrowsze podejście i uważał, że ich syn jest dorosły i przecież kiedyś się z domu wyprowadzi.

Sasuke uśmiechnął się i czym prędzej odpisał:

 

Kurde, a ja zaraz jadę do Hozukiego!

Nie chce mi się!

 

Odrzucił telefon na łóżko, a potem znów zaczął krążyć po pokoju. Każdego roku, odkąd poznał Suigetsu, jeździł do niego na imprezę. Lubił melanże świąteczne u Hozukiego, zawsze było dużo ludzi, dudniła muzyka, były ładne dziewczyny i dużo się działo. Przyjęło się, że jeżeli w szkole ktoś chciał być popularny, to musiał zaliczyć tę imprezę, musiał się na niej pokazać. Tylko frajerzy nie byli zapraszeni do Suigetsu.

Teraz jednak Sasuke miał ochotę jechać prosto do Naruto, a nie do Suigetsu. Nie miał ochoty na imprezowanie, kiedy wiedział, że Naruto ma wolną chatę, za ścianą nie podsłuchuje jego matka a po domu nie kręci się Naruko.

Hozuki jednak by mu nie darował, gdyby Sasuke tak po prostu go olał i się nie zjawił. Jeszcze dziś rano pisał do niego, czy Sasuke oby na pewno przyjdzie, bo ostatnio olewa znajomych. Uchiha nie chciał nikogo olewać, nawet miał coś w rodzaju wyrzutów sumienia z powodu swojego postępowania wobec Suigetsu, ale… no po prostu chciał spędzać każdą wolną chwilę z Naruto!

Zerknął na zegarek i zobaczył, że za dziesięć minut powinna podjechać jego taksówka. Imprezy u Suigetsu łączyły się z alkoholem, z dużą ilością alkoholu, więc auto zostawiał w garażu. Nieco zdenerwowany faktem, że czas wizyty u Naruto się zbliża, zabrał plecak, w który spakował ciuchy na nockę u Uzumakiego, schował telefon do kieszeni i czym prędzej zbiegł na dół.

W domu nikogo nie było. Rodzice wyjechali za granicę i zapewne dobrze się bawili gdzieś na tropikalnej plaży, Itachi włóczył się po mieście ze swoimi kumplami, jak zawsze. Brat miał dużo znajomych, cały czas bujał się gdzieś ze swoją paczką, wiódł typowe studenckie życie.

Sasuke ubrał się pospiesznie, naciągnął buty i zarzucił plecak na ramiona. Zgasił wszystkie światła, wyszedł na schody i zamknął drzwi. Gdy się odwrócił w stronę bramy, spostrzegł taksówkę, parkującą przy krawężniku. Uśmiechając się głupkowato, czym prędzej ruszył w stronę bramki, aby wyjść z posesji.

Do Suigetsu nie miał daleko, zaledwie kilkanaście minut drogi. Wysiadając z auta, zapłacił za podwózkę i jak zawsze, dał kierowcy wysoki napiwek. Potem odwrócił się i spojrzał na dom przyjaciela.

Z wnętrza budynku do uszu Sasuke docierała głośna muzyka. Przez okna widać było kręcących się wewnątrz ludzi. Cały dom wydawał się rozświetlony i tętniący życiem. Sasuke zerknął na zegarek i dostrzegając, że jest po dziewiętnastej, czym prędzej ruszył w stronę drzwi.

Nikt mu nie otworzył, gdy zapukał, ale i drzwi nie były zamknięte, więc wszedł do środka.

Wewnątrz głośna muzyka sprawiała, że bolały uszy. Sasuke jakimś cudem upchnął swój płaszcz między wiszącymi na wieszaku przy drzwiach kurtkami, schował plecak do stojącej obok szafki, żeby go nikt przypadkiem nie znalazł, a potem ruszył w głąb domu.

Liczne osoby witały go, klepały po plecach, dziewczyny wieszały mu się na szyi. Witał się z każdym, kogo spotkał, wzrokiem szukając Suigetsu. Tłum dookoła nieco to utrudniał, ale w końcu Sasuke znał swojego przyjaciela i wiedział, że ten będzie tam, gdzie centrum imprezy. W końcu to był organizowany przez Hozukiego melanż, a gospodarz uwielbiał być w centrum uwagi.

Po niedługiej chwili go odnalazł. Suigetsu tańczył w salonie z jakąś laską, której Uchiha nie znał. Gdy spostrzegł Sasuke, ucałował dziewczynę w policzek i ruszył ku niemu.

- Sasuke, myślałem już, że nie przyjdziesz! – zawołał, przekrzykując muzykę. Podali sobie ręce, Sasuke nachylił się nad Hozukim.

- Nie zostanę długo! – krzyknął. – Nie mogę!

- No stary, święta są, co niby masz do roboty?!

Sasuke jedynie wzruszył ramionami i rozłożył ręce, uśmiechając się. Nie miał zamiaru tłumaczyć się przed Suigetsu, nie musiał tego robić i nie chciał.

- Chodź się napić! – wykrzyknął Hozuki, widząc, że Sasuke nic więcej nie dodaje. – Do kuchni!

Przeszli do drugiego pomieszczenia, gdzie na szczęście było troszeczkę ciszej. Suigetsu otworzył mu piwo i podał butelkę, więc Sasuke pociągnął spory łyk chłodnego trunku. Nie miał zamiaru dużo pić, ale wiedział też, że alkohol doda mu odwagi, kiedy już pojedzie do Naruto. Stresował się, jakby nie był sobą, bo po raz pierwszy mu zależało, żeby… żeby było dobrze. Nie do końca wiedział, czego ma się spodziewać. Z Naruto wszystko było inne, nowe, lepsze i niespodziewane. Sasuke ekscytował się na samą myśl, że za kilka godzin do niego pojedzie i jednocześnie bał się, co się wydarzy. Nie był to jednak strach w normalnym, potocznym rozumieniu. Sasuke czuł słodki uścisk w żołądku i dziwne trzepotanie wnętrzności.

Suigetsu jeszcze trochę go męczył, dlaczego nie zostanie do rana, ale kiedy Sasuke stanowczo dał mu do zrozumienia, że odpowiedzi nie uzyska, przestał go dręczyć. Po wypiciu dwóch piw i rozmowie o jakichś pierdołach, przenieśli się do salonu, gdzie wmieszali się w tłum tańczących ludzi.

Sasuke trochę potańczył, trochę pogadał ze znajomymi, trochę jeszcze wypił, ale nie aż tak dużo, jak zawsze. Cały czas kontrolował czas, zerkając na telefon. Odpisał na kilka sms-ów od Naruto.

Aż w końcu, kiedy zbliżała się dwudziesta druga, znów odnalazł przyjaciela, pożegnał się z nim i jeszcze z kilkoma innymi osobami i choć znajomi próbowali go zatrzymać, wyszedł.

Na zewnątrz w końcu odetchnął, bo od głośnej muzyki dosłownie pulsowały mu skronie. Gardło miał leciutko zachrypnięte od darcia się do swoich rozmówców, ale ogólnie był w dobrym humorze. Po kilku piwach stres go opuścił, zostało tylko podekscytowanie.

Zamówiona przez aplikację taksówka podjechała po pięciu minutach. Wsiadł i wyciągnął z kieszeni telefon. Napisał do Naruto, że już jedzie i będzie za góra dwadzieścia minut. Gdy dostał odpowiedź, uśmiech nie schodził mu z twarzy.

Na miejsce dotarł w zakładanym czasie.

Naruto jak zawsze na niego czatował, bo gdy tylko Sasuke zamknął za sobą furtkę, drzwi domu Uzumakich otworzyły się, a w progu Uchiha dostrzegł uśmiechniętego szeroko Naruto. Czym prędzej pokonał dzielącą ich odległość.

- Cześć – powiedział, gdy wszedł do przedpokoju i zamknął za sobą drzwi.

- Cześć – odparł Naruto, patrząc na niego z dołu.

Przez chwilę gapili się na siebie, obaj głupkowato się uśmiechając. Sasuke pierwszy nie wytrzymał, pochylił się nad Uzumakim i łapiąc go za przód koszulki, wbił się w jego usta.

Naruto sapnął, ale objął go za szyję i z zapałem oddał pocałunek. Mimo, iż Sasuke czuł, że Naruto nie ma doświadczenia, to jego pocałunki sprawiały, że Uchisze drżały kolana. Mógłby nie odrywać się od tych słodkich warg, mógłby tak już zostać do rana. Wplótł palce w lekko wilgotne włosy Naruto, uświadamiając sobie, jak przyjemnie ten pachnie, najprawdopodobniej żelem pod prysznic. Uzumaki musiał się niedawno wykąpać.

Niestety po chwili Sasuke musiał przerwać pocałunek, bo w płaszczu było mu zbyt gorąco. Już tego żałując, cofnął  się nieco, spoglądając w niebieskie oczy. Naruto oddychał nieco szybciej.

- Cześć – powiedział ponownie, co spowodowało, że Naruto parsknął śmiechem.

- Piłeś – rzekł, ale nie zabrzmiało to jak zarzut, Naruto wyglądał na rozbawionego. Sasuke wzruszył ramionami.

- Trochę piłem, przecież jadę do ciebie prosto z imprezy – odpowiedział.

Uchiha czym prędzej ściągnął z siebie płaszcz i buty, potem złapał plecak, który wcześniej odłożył na podłogę i zarzucił go na jedno ramię.

- Idziemy na górę? – zapytał wesoło. Policzki Naruto lekko się zaróżowiły; Uzumaki odchrząknął, lekko zmieszany.

- Najpierw chodź, coś ci pokażę.

Naruto wykręcił wózkiem i pojechał do salonu, a Sasuke poszedł za nim. W salonie Naruto podjechał do stojącej pod ścianą kanapy i wskazał na ramkę ze zdjęciami, która wczoraj była jeszcze pusta, dziś jednak zawierała fotografie. Sasuke zbliżył się do Naruto z uśmiechem na twarzy i przyjrzał pokazywanym przez blondyna zdjęciom.

Były to fotki z wigilii, te, które robili sobie nawzajem przy choince. Na jednym ze zdjęć byli wszyscy razem ze swoimi prezentami w dłoniach, na innym przytulający się rodzice Naruto; pan Minato miał na sobie swoją kolorować marynarkę i wyglądało na to, że świetnie się w niej czuł, pani Kushina uśmiechała się szeroko. Na kolejnym zdjęciu Naruto i Naruko robili głupie miny, dziewczyna stała za wózkiem Naruto i obejmowała brata za szyję. Na jeszcze kolejnym rodzeństwo Uzumaki i ich rodzice pozowali do zdjęcia z udawaną sztywnością i powagą, choć zdradzały ich powstrzymywane uśmieszki. Zaś ostatnie zdjęcie, to w środkowej ramce, ukazywało Sasuke razem z Naruto przy choince. Sasuke nie wiedział, kiedy zostało ono wykonane. Fotografia przedstawiała go, jak zamiast w kadr patrzył na Naruto, który coś do niego mówił. Obaj wyglądali, jakby świata poza sobą nie widzieli.

- Moja mama kazał Naruko wydrukować dziś te zdjęcia i wsadzić je w ramkę – powiedział Naruto, a Sasuke zerknął na niego. – Moim zdaniem mogły wybrać lepsze nasze zdjęcie.

- To jest świetne – odpowiedział Uchiha. – Bardzo mi się podoba.

Naruto przewrócił oczami.

- Nawet nie patrzymy w aparat! – powiedział niezadowolony, ale Sasuke wiedział, że Naruto tylko się drażni.

- Jest dobrze – rzekł, łapiąc blondyna za rękę. Niebieskie oczy Naruto zwróciły się ku niemu. Tak jak wcześniej, znów przez chwilę się na siebie po prostu patrzyli, a potem Naruto wychylił się w jego stronę, wiec Sasuke zaczął go całować. Na początku starał się nad sobą panować, jednak wkrótce Naruto złapał go za kark i stanowczo do siebie przyciągnął, zmuszając, by się mocniej pochylił, co z jego ust wyrwało cichy jęk zadowolenia. Zaczęli całować się bardziej żarliwie, zapamiętale. Głowę Sasuke nawiedziła głupia myśl, że świat mógłby się walić, a oni by tego nawet nie zauważyli. Niemal parsknął śmiechem na ten pomysł, co spowodowało, że Naruto cofnął głowę.

- Co jest? – zapytał nieco niepewnie.

- Chodźmy na górę – wyszeptał Sasuke zachrypniętym głosem. – Będzie nam wygodniej.

Naruto spojrzał mu w oczy.

- Czarnuszku…

- Nie myśl tylko chodź – powiedział Sasuke, wyprostował się i nie patrząc na blondyna, ruszył w stronę wyjścia z salonu, a następnie schodów.

Spotkali się w pokoju Naruto, bo blondyn oczywiście wjechał windą. Sasuke rzucił swój plecak na fotel przy biurku i usiadł na łóżku, a Naruto podjechał do niego i stanął tak, że ich kolana stykały się ze sobą. Sasuke wyciągnął rękę i położył ją na spoczywającej na jednym z kół dłoni Naruto.

Ich palce splotły się, a na twarzy Naruto zagościł delikatny uśmiech, jednak gdy Sasuke wychylił się, aby go znów pocałować, Uzumaki powstrzymał go, kładąc mu palce drugiej ręki na ustach.

- Musimy porozmawiać – powiedział. Sasuke cofnął nieco głowę, zdziwiony.

- O czym?

Naruto wziął głęboki, uspokajający oddech. Wyglądało na to, że zbierał się w sobie. Sasuke czekał, czując lekki niepokój i zniecierpliwienie. Chciał więcej, chciał, aby te tygodnie podchodów i niepewności w końcu przyniosły finał, a tymczasem Naruto wszystko odwlekał.

- Wiem, czego się spodziewasz – wykrztusił w końcu z siebie Uzumaki, znów lekko czerwieniejąc. – Musimy poważnie porozmawiać o tym, jak… jak cię to najprawdopodobniej… rozczaruje… - dokończył cicho. Sasuke zmarszczył nos.

- Rozczaruje…? – powtórzył bez zrozumienia. Naruto znów wziął głęboki oddech. Wyglądał jak nie on, był zmieszany i zaniepokojony i Sasuke się to nie spodobało. Nie chciał przyczyniać się do niepewności Naruto.

- Słuchaj, ja… Ja po prostu nie wiem, jak to wyjdzie, bo… kurwa, no bo może nie wyjść, tak? – wyrzucił z siebie Uzumaki. Dłonie mu drżały, więc Sasuke zacisnął na nich swoje palce.

- Naruto, posłuchaj…

- Nie, to ty posłuchaj, Czarnuszku – przerwał mu stanowczo blondyn. – Ze mną wszystko będzie wyglądało inaczej niż z innymi, inaczej, niż jesteś przyzwyczajony, inaczej w ogóle. Pamiętasz, jak kiedyś zapytałeś mnie, czy mi staje?

Sasuke skinął głową. Nie rozumiał, do czego chłopak zmierza, bo przecież wtedy śmiał się z tego pytania, wprawiło go ono w dobry humor.

Naruto wziął trzeci głęboki oddech.

- No bo staje, tyle że… że będę musiał się bardziej postarać. Ja… - Naruto dotknął miejsca poniżej swojego pępka - …od tego miejsca w dół nic nie czuję. Mogę uprawiać seks, podejrzewam, że mógłbym mieć nawet dzieci, gdybym chciał, ale… Nie wiem, jak to wyjdzie w praktyce, rozumiesz? Na pewno nie będzie tak, jak się spodziewasz, jak… jak było do tej pory z… z osobami w pełni sprawnymi. Posłuchaj…

- Teraz to ty mnie posłuchaj. – W tym momencie to Sasuke mu przerwał. Ujął jego twarz w dłonie i spojrzał w niebieskie, niepewne i przestraszone oczy Naruto. – Rozumiem wszystko, co chcesz mi powiedzieć, ale to niczego nie zmienia. Jak nie spróbujemy, to się nie przekonamy. Zaczniemy i zobaczymy, jak nam wyjdzie…

- Ale…

Sasuke uśmiechnął się, podniósł jedną rękę Naruto i przyłożył jego dłoń do swojego serca, żeby Uzumaki poczuł, jak dudni.

- Myślałem, że tylko ja się dziś denerwuję, ale wygląda na to, że jest nas dwóch – powiedział. – Poza tym, nawet jak się rozmyślisz, to ja przywiążę cię do tego łóżka, a potem i tak zrobię co chcę – zażartował, co u Naruto wywołało i śmiech i rumieniec. Sasuke uniósł się lekko i pocałował go soczyście, a chłopak oddał pocałunek. Sasuke miał dość jego niepewności, pragnął czynami pokazać, że nie ma sensu martwić się na zapas, w końcu obaj nie wiedzieli, jak będzie.

- Śmierdzę imprezą u Suigetsu – szepnął, kiedy się odsunął. – Pójdę wziąć szybki prysznic i do ciebie wracam, okej?

- Okej – odszepnął Naruto, przyglądając mu się uważnie. Znów głęboko odetchnął. – Okej – powtórzył. Sasuke ucałował go raz jeszcze, potem złapał swój plecak i poszedł do należącej do Naruto łazienki.

Gdy zamknął za sobą drzwi odetchnął głęboko, zupełnie jak Naruto. Podszedł do nisko zawieszonej umywalki, odkręcił wodę i przepłukał twarz. Spojrzał w lustro. Denerwował się jak jakaś cholerna dziewica, a nastawienie Naruto wcale mu nie pomagało. Uzumaki był wyraźnie skrępowany, a Sasuke nie chciał go krępować, cholera, leciał na tego faceta jak na żadną inną osobę kiedykolwiek. Chciał pokazać blondynowi, że go akceptuje i że mu się podoba taki, jaki jest. Chciał… żeby Naruto był pewny siebie jak zawsze…

Potrząsając głową, czym prędzej wyskoczył z ciuchów, zabrał z plecaka swój żel pod prysznic i poszedł się myć, bo śmierdział trochę papierosami.

Kabina prysznicowa Naruto była szeroka, miała dodatkowe barierki i coś jak składane krzesełko, przytwierdzone do ściany. Sasuke z ciekawości rozłożył je, a potem złożył. Umył się bardzo dokładnie, wytarł, a później umył zęby. Chwilę zajęło mu zastanawianie się, w co się ubrać, miał ze sobą dwuczęściową piżamę, ale ostatecznie założył czarny podkoszulek i bokserki tego samego koloru.

Gdy wrócił do pokoju Naruto, blondyn zmierzył go spojrzeniem od stóp do głów i wyraźnie przełknął ślinę.

- Ja… też na chwilę pojadę jeszcze do łazienki – powiedział. Sasuke skinął głową na zgodę, wyminął go i z premedytacją wlazł na pościelone przez Uzumakiego łóżko, jak zawsze opierając się o ścianę.

Nie był pewny, czy mu się wydawało czy nie, ale Naruto chyba troszkę przed nim uciekł.

Uzumakiego nie było dłuższą chwilę, ale gdy wrócił, wyglądał na nieco uspokojonego. Dalej był ubrany w dresowe spodnie i T-shirt, w których mu otworzył. Podjechał do łóżka, podciągnął się na nie i po chwili już siedział obok Sasuke w taki sposób, że stykali się ramionami.

Naruto wziął go za rękę i pocałował w okolicach nadgarstka. Sasuke zaśmiał się, a następnie, tak jak wczoraj, władował się na kolana Uzumakiego. Naruto objął go ramionami.

- Czarnuszku… - zaczął trochę niepewnie, więc Sasuke potrząsną głową.

- Csiii… - wyszeptał. Pochylił się i pocałował Naruto, czując, jak ten przesuwa rękami po jego ciele, badając je przez materiał podkoszulka. Blondyn lekko dygotał i Sasuke nie był pewny, czy to przez zdenerwowanie, skrępowanie, czy wręcz przeciwnie, z podniecenia. – Daj sobie na wstrzymanie z tymi wątpliwościami, cokolwiek zrobimy, będzie dobrze. Możemy też przerwać w każdej chwili, jeśli coś będzie nie tak… - rzekł Sasuke poważnie. – Nie bijemy rekordu świata, jesteśmy tylko my dwaj…

- Nie chcę cię rozczarować… - odpowiedział Naruto, odgarniając mu włosy z czoła. Patrzył na niego z takim zachwytem, że coś w żołądku Sasuke aż się zacisnęło.

- Nie rozczarujesz – odpowiedział cicho i wrócił do całowania ust blondyna.

Nie chciał stresować Naruto. Obaj nie mieli pojęcia, czego się spodziewać. Sasuke nigdy nie był z żadnym facetem, Naruto w ogóle nigdy z nikim nie był. Uchiha, mimo swojego doświadczenia, czuł się dziś dosłownie zielony. Obaj tego wieczora eksperymentowali i poznawali samych siebie na nowo.

To Naruto przyspieszył tempo i zaczął go mocno całować, jakby słowa Sasuke dodały mu odwagi. Uchiha przyjął te pocałunki z radością i entuzjazmem. Zaczął je oddawać, dłońmi przesuwając po całkiem dobrze umięśnionych ramionach Naruto. Podobało mu się to, co wymacał, wiec chwilę później sięgnął w dół, złapał za skraj koszulki Naruto i ściągnął ją z niego. Blondyn sapnął i również czym prędzej rozebrał go od pasa w górę, odrzucając jego koszulkę na bok.

Do pocałunków dołączyło dotykanie się. Sasuke ostrożnie badał dłońmi klatkę piersiową i brzuch Naruto, z radością odnotowując, że wprawiało to blondyna w lekkie drżenie, zwłaszcza kiedy sunął dłońmi w okolicach jego pępka. Kiedy potarł jeden z sutków blondyna, Naruto aż sapnął i oderwał się od jego ust. Policzki miał czerwone, a oczy błyszczące pożądaniem. Reakcje Uzumakiego  były o wiele silniejsze, niż Sasuke przypuszczał.

- Podoba ci się tak? – zapytał, z premedytacją trącając palcem twardy już sutek.

- Tak – wychrypiał Naruto, sunąc rękami po jego plecach.  – Cholernie…

Uzumaki przybliżył się i zaczął całować i delikatnie kąsać jego szyję, więc Sasuke odchylił głowę, pozwalając mu na każdą pieszczotę. Usta Naruto były ciepłe i wilgotne, przyjemnie drażniły skórę i wywoływały dreszcz. Męskość Sasuke zaczęła reagować na te pieszczoty, więc delikatnie przysunął się do blondyna i otarł o niego. Uzumaki na chwilę zesztywniał, ale potem jego dłoń zawędrowała między nogi Sasuke i potarła wypukłość w bokserkach. Sasuke jęknął, poruszając biodrami i samemu ocierając się o dłoń Naruto.

- O cholera – usłyszał podniecony szept Uzumakiego.

- Będzie nam przyjemniej… - odszepnął Sasuke – kiedy pozbędziemy się ubrań…

Uzumaki zaklął siarczyście, co Sasuke przyjął jako zgodę i śmiejąc się, ostrożnie zsunął się z jego kolan.

Naruto skinął głową, kiedy Uchiha złapał za gumkę jego dresów. Uniósł się nieco na rękach, a Sasuke zdjął mu spodnie wraz z bokserkami, a potem sam pozbył się swojej bielizny i jak najszybciej wrócił na kolana blondyna, by mogli kontynuować. Penis Naruto nie był jeszcze w pełnym wzwodzie i Sasuke sięgnął do niego, ale Uzumaki złapał go za nadgarstek.

- Co jest…? – zdziwił się Sasuke. Blondyn przełknął ślinę i spojrzał mu w oczy. Umieścił dłoń Sasuke na swoim brzuchu.

- Tutaj… dotykaj mnie tutaj… - wyszeptał z chrypką.

Sasuke zrozumiał natychmiast. Zaczęli się całować, a on gładził brzuch i tors Uzumakiego, pocierał sutki i gładził ramiona. Naruto natomiast objął palcami męskość Sasuke i zaczął poruszać dłonią, jednak nie na tyle intensywnie, by Sasuke miał dojść. Wkrótce potem, kiedy Uchiha dobrał się ustami do płatka jego lewego ucha, Naruto osiągnął pełny wzwód. Jęknął głośno i wyprężył się, dając Sasuke do zrozumienia, że taka pieszczota sprawia mu dużą przyjemność, największą, jak wszystko do tej pory.

Sasuke zdał sobie sprawę, że ciało Naruto było inne, wymagało innych pieszczot. Wyglądało też na to, że Naruto sam nie był do końca pewien, jakich. Zachowywał się tak, jakby również był zaskoczony reakcjami własnego ciała na niektóre pieszczoty, czynione przez Sasuke. Jego szyja i uszy, podobnie jak brzuch, były bardzo wrażliwe, natomiast pieszczoty poniżej pasa, co było oczywiste, nie sprawiały mu żadnej radości. Sasuke uczył się tego wszystkiego, zapamiętywał i z premedytacją wykorzystywał, wprawiając Naruto w lekkie dygotanie.

- Cholera… cholera… - sapał Naruto. Objął dłońmi obie ich męskości i zaczął poruszać ręką w górę, patrząc na swoje poczynania. Sasuke domyślał się, że nawet jeśli nie dotyk, to ten widok wprawiał Naruto w podniecenie. Sam starał się całować każdy skrawek śniadej skóry, jaki wpadł mu pod usta.

- Gdzie masz… te gumki… od Mikołaja? – wysapał cicho Sasuke, w rytm ruchów dłoni Naruto. Blondyn uniósł głowę i spojrzał na niego.

- W… w szufladzie – odpowiedział głosem nabrzmiałym z podniecenia.

- To je wykorzystajmy. To w końcu twój prezent… - rzekł Sasuke, odsuwając się nieco i dając im chwilę oddechu. Wbrew temu, co Uzumaki mówił wcześniej, teraz wyglądał, jakby miał zaraz dojść. Jego skronie zrosił pot, jego ciało powyżej pasa dygotało lekko, mięśnie miał napięte.

Sasuke wyjął z szuflady prezerwatywy, a ze swojego plecaka niedużą buteleczkę żelu, który kupił już jakiś czas temu, kiedy zorientował się, że zwyczajnie leci na Naruto. Uzumaki spojrzał na niego z jedną uniesioną brwią.

- No co, przygotowałem się – powiedział Sasuke z uśmiechem, znów przybliżając się do Naruto. Rzucił akcesoria na pościel obok nich i pocałował chłopaka, obejmując go za szyję. Naruto westchnął w jego usta.

- Och, Czarnuszku… - sapnął, obcałowując szyję Sasuke. Uchiha uśmiechnął się do siebie, znów odchylając szyję. Na oślep wymacał butelkę żelu i odkręcił ją. Trochę się denerwował, ale do cholery, przecież tego właśnie chciał!

- Daj rękę… - powiedział, a gdy Naruto uniósł swoją dłoń, Sasuke wylał na jego palce trochę żelu. Uzumaki zaraz się od niego oderwał i spojrzał mu w oczy.

- Sas…

- No dawaj… - Sasuke poruszył biodrami, zniecierpliwiony oczekiwaniem. Naruto znów gwałtownie przełknął ślinę. Sasuke pochylił się i polizał jego jabłko Adama. Blondyn po raz drugi zaklął, sięgnął w dół i ostrożnie dotknął śliskimi od żelu palcami jego wejścia. Uchiha sapnął i przeniósł się z pocałunkami w okolice ucha Naruto, czując, jak blondyn pociera go tam i nawilża. Druga jego ręka znów zawędrowała na męskość Sasuke, dostarczając mu jeszcze więcej przyjemności. Uchiha natomiast starał się dać ją Naruto i cały czas badał jego ciało. Im niżej schodził, tym Uzumaki bardziej dygotał i wyglądało na to, że najbardziej wrażliwe są dolne partie jego ciała, tuż nad pasem, poniżej którego już nic nie czuł.

Jęknął nagle, kiedy poczuł, jak jeden palec Naruto się w niego wsuwa.

- Wszystko w porządku? – zapytał Naruto, na co Sasuke jedynie pokiwał głową. Objął mocno blondyna, unosząc się nieco na kolanach, by dać mu lepszy dostęp. Uzumaki skrzętnie z tego skorzystał, wsuwając w niego cały palec, a potem powoli go wysuwając.

- Cholera… wyglądasz… cholera… - wyspał Naruto, kiedy Sasuke cofnął się nieco, opierając ręce na ramionach blondyna. Praktycznie przed nim klęczał, lekko kołysząc biodrami i czując, jak Uzumaki pieści jego wnętrze. Uczucie było dziwne, ale mocno podniecające, nietypowe, może odrobinę niekomfortowe, ale nie było nieprzyjemne. Sprawiało, że chciał jeszcze, że chciał więcej…

Gdy Naruto dołożył drugi palec, pojawiło się też lekkie ukłucie bólu. Sasuke sapnął, znów wbijając się w usta blondyna, by odwrócić swoją uwagę. Uzumaki cofnął swoje palce, wylał na nie więcej żelu, a następnie wrócił do poprzedniej pieszczoty. Naruto ostrożnie go przygotowywał, rozciągając i nawilżając, zaś Sasuke przeniósł dłonie z ramion Naruto na jego tors i zaczął pieścić sutki.

Kiedy Naruto pierwszy raz trącił jego prostatę, Sasuke niemal krzyknął. W życiu by się nie spodziewał, że to aż tak dobre uczucie. Zacisnął palce na włosach Naruto i pocałował go agresywnie, co się chyba blondynowi spodobało, bo oddał mocny pocałunek z uśmiechem na twarzy. Wokół nich wybuchł nowy żar i namiętność, ich ruchy stały się szybsze a pocałunki intensywniejsze. Sasuke sięgnął po pudełko prezerwatyw, wyciągnął jedną z nich i ostrożnie rozerwał opakowanie. Potem, uśmiechając się na widok podnieconych oczu Naruto, założył ją na niego.

Podobało mu się, że mimo iż to Naruto wsuwał w niego palce, to Sasuke ewidentnie kierował ich zbliżeniem. Nigdy przecież nie był na dole, zawsze sypiał z dziewczynami, ale miał świadomość, że gdyby zamienili się teraz miejscami, Naruto nic by nie poczuł, nie miałby z tego żadnej przyjemności. Sasuke zawsze wolał być tą bardziej aktywną stroną i teraz też to on nadawał wszelkie tempo, kierując zbliżeniem. Jarało go to, sprawiało, że był bardziej podniecony, niż kiedykolwiek wcześniej. Chciał nabić się na twardą męskość Naruto i się na niej poruszać. Nigdy nie posądzał siebie o takie pragnienia. Nie przypuszczał, że coś takiego mogłoby mu się podobać, zupełnie, jakby nie znał samego siebie. Jakby dopiero przy Naruto się poznawał. Jakby dopiero przy Naruto Sasuke stawał się sobą…

Uzumaki wyrwał z jego ust kolejny jęk, gdy wbił w niego trzy palce. Sasuke zadrżał, czując intensywną przyjemność wymieszaną z delikatnym dyskomfortem i bólem. Zaraz jednak zamieniło się to w czystą rozkosz, gdy Naruto zmienił ułożenie palców i znów potarł jego prostatę. Gdy Uzumaki zorientował się, jaką przyjemność mu to sprawia, zaczął z premedytacją poruszać palcami.

- Och cholera, jakie to jest… przyjemne…! – wyrwało się Sasuke, gdy kolejny dreszcz przeszył go wzdłuż kręgosłupa. – Nie spodziewałem… się… Mocniej!

Naruto zaśmiał się i zaczął całować jego szyję. Sasuke złapał go za ramiona i popchnął na ścianę, aż Uzumaki sapnął ze zdziwienia. Uchiha sięgnął w dół, złapał go za nadgarstek dłoni, której palce poruszały się w nim i zmusił Naruto, by cofnął rękę.

Uzumaki w mig zrozumiał, co Sasuke chce zrobić i ujął w rękę własną męskość, nakierowując ją na jego wejście. Sasuke ostrożnie opuści biodra, a potem, całując usta blondyna, nabił się na jego twardego fiuta.

Obaj sapnęli, Sasuke z dyskomfortu, Naruto najprawdopodobniej na jego widok.

- O cholera – powtórzył po raz kolejny Naruto. – Czarnuszku…

Sasuke jednak tylko potrząsnął głową, by powstrzymać Naruto od komentarza i objął Uzumakiego za szyję, przytulając się. Blondyn miał przyspieszony oddech, zaciskał dłonie na jego pośladkach i chaotycznie całował go po szyi i ramieniu.

Sasuke chwilę się przyzwyczajał, łapiąc oddech, potem jednak zaczął powoli kołysać biodrami. Dłoń Naruto znów zawędrowała między jego nogi i zacisnęła się na penisie. Sasuke jęknął tuż przy uchu kochanka. Zaczął poruszać się nieco szybciej, w górę i w dół i z każdym kolejnym ruchem podobało mu się to coraz bardziej. Uczucie, które na początku było dość nieprzyjemne, gdy znalazł odpowiedni kąt, zrobiło się cholernie dobre. Z każdą kolejną chwilą poruszał się coraz szybciej i szybciej, zaciskając ręce wokół szyi kochanka. Naruto złapał go obiema dłońmi za biodra, pomagając mu się podnosić, żeby nie zgubił tempa. Z ust Sasuke wyrywały się coraz głośniejsze sapnięcia i jęki, bo przestawał się kontrolować. Było mu tak dobrze, tak przyjemnie…

Niemal odleciał, kiedy Naruto wplótł mu palce drugiej dłoni we włosy na karku, po czym przyciągnął go do siebie gwałtownie, aby go pocałować. A potem, nagle, Naruto jęknął mu w usta i doszedł.

Zamarli. Naruto oderwał się od jego ust, dysząc jak po maratonie. Sasuke czuł, jak blondynowi wali serce, ich klatki piersiowe stykały się ze sobą. W dodatku Uzumaki dalej lekko dygotał. Sasuke przylgnął do niego, odgarniając spocone blond włosy do tyłu. Wciąż był mocno podniecony, ale dał Naruto chwilę, żeby blondyn mógł się ogarnąć, bo wyglądał, jakby naprawdę mocno wszystko przeżył.

Nie trwało to na szczęście długo, bo Naruto szybko zorientował się, że Sasuke dalej go potrzebuje. Ostrożnie ucałował go w usta, następnie zszedł z pocałunkami na szyję.

- Uklęknij – szepnął, a Sasuke ostrożnie uniósł się na drżących kolanach. Naruto zdjął z siebie prezerwatywę i odłożył ją na biurko, a potem umieścił dłonie na biodrach Sasuke. Uchiha oparł się rękami o ścianę nad głową Naruto i przymknął oczy, gdy poczuł na swojej męskości język blondyna. Nie spodziewał się, że Uzumaki to zrobi, ale nie miał zamiaru protestować. W takiej pozycji jeszcze nikt nie robił mu laski, więc było to coś nowego i ekscytującego. Wszystko z Naruto było nowe i wspaniałe.

Blondyn nie miał doświadczenia, ale nadrabiał zapałem i Sasuke musiał się bardzo skupiać, by nie poruszać biodrami. Blondyn zacisnął usta wokół jego fiuta i pomagając sobie dłonią, mocno ssał. Sasuke zamknął oczy, zwinął dłonie w pięści i opierając czoło o chłodną ścianę, poddał się przyjemności, płynącej z ciepłych ust Naruto. Był już bardzo blisko i chciał tylko jednego.

- Dojdę… zaraz dojdę…! – ostrzegł Naruto tuż przed finałem, bo nie był pewny, czy Uzumaki będzie chciał, by Sasuke doszedł mu w usta.

Jak się spodziewał, blondyn cofnął głowę i dokończył ręką. Sasuke jeszcze chwilę zaciskał oczy i usta, a potem, gdy poczuł silny dreszcz, jęknął głośno i doszedł mocno, odchylając głowę do tyłu. Naruto poruszał swoją dłonią do samego końca, wyciskając go co do kropelki, nie bacząc na to, że Sasuke doszedł mu na tors.

Gdy było już po wszystkim, kolana Sasuke zmiękły i osunął się w dół, znów siadając na udach Naruto. Położył głowę na ramieniu Uzumakiego, który zaśmiał się cicho i objął go mocno.

- Cóż, Czarnuszku… - szepnął mu do ucha, kiedy Sasuke dochodził do siebie, oddychając szybko. – Wygląda na to, że wyszło lepiej, niż przypuszczałem…

Sasuke parsknął śmiechem.

- Strach pomyśleć, co będzie… – sapnął – kiedy już złapiemy wprawę… - odpowiedział.